Ελληνικές επιρροές στη Βιρτζίνια Γουλφ

Η Βιρτζίνια Γουλφ (1882-1941) ήταν μία από τις σημαντικότερες συγγραφείς του 20ού αιώνα. Γεννημένη στο Λονδίνο σε εξέχουσα λογοτεχνική οικογένεια, έλαβε ιδιωτική εκπαίδευση που περιελάμβανε εκμάθηση ελληνικών και λατινικών. Η Γουλφ ήταν γοητευμένη από τους αρχαίους Έλληνες και τον πολιτισμό τους, και συχνά αναφερόταν σε αυτούς στα ημερολόγια, τις επιστολές, τα δοκίμια και τα μυθιστορήματά της. Επισκέφθηκε επίσης την Ελλάδα δύο φορές στη ζωή της, το 1906 και το 1932, και έγραψε για τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες της.

Ο Γουλφ ήταν πρωτοπόρος του μοντερνισμού και πειραματίστηκε με διαφορετικές μορφές και τεχνικές γραφής, όπως το ρεύμα της συνείδησης, η μη γραμμική αφήγηση και οι πολλαπλές προοπτικές. Έγραψε επίσης για θέματα που θεωρούνταν ταμπού ή αμφιλεγόμενα εκείνη την εποχή, όπως ο φεμινισμός, η σεξουαλικότητα, η ψυχική ασθένεια και ο πόλεμος. Μερικά από τα πιο διάσημα έργα της περιλαμβάνουν το Mrs Dalloway (1925), To the Lighthouse (1927), Orlando (1928), A Room of One’s Own (1929) και The Waves (1931). Έγραψε ένα δοκίμιο, “On Not Know Greek” σχετικά με τη σημασία της εκμάθησης ελληνικών για να κατανοήσουμε πραγματικά το νόημα των αρχαίων κειμένων, παρακολουθήστε το παρακάτω βίντεο για αυτό:

Ελληνικές επιρροές στη Βιρτζίνια Γουλφ

Το ενδιαφέρον της Woolf για την ελληνική λογοτεχνία, μυθολογία και ποίηση μπορεί να φανεί σε πολλά από τα έργα της. Για παράδειγμα, στην κυρία Dalloway, χρησιμοποιεί τον μύθο της Περσεφόνης και της Δήμητρας για να διερευνήσει τα θέματα της ζωής και του θανάτου και την αντίθεση μεταξύ του κάτω κόσμου και του επάνω κόσμου. Στο Ορλάντο, δημιουργεί μια φανταστική βιογραφία ενός χαρακτήρα που κάμπτει το φύλο που ζει για αιώνες και συναντά διάφορες ιστορικές προσωπικότητες, συμπεριλαμβανομένου του ποιητή Αλέξανδρου Πάπα και της Ελληνίδας πριγκίπισσας Σάσα. Στο A Room of One’s Own, φαντάζεται μια φανταστική αδελφή του Σαίξπηρ, την Judith, η οποία στερείται την ευκαιρία να γράψει και να εκφραστεί, και τη συγκρίνει με την Ελληνίδα ποιήτρια Σαπφώ, η οποία φημιζόταν για τη λυρική της ποίηση. Στα Κύματα, χρησιμοποιεί την εικόνα της θάλασσας και του ήλιου ως σύμβολα του κύκλου της ζωής και του περάσματος του χρόνου και αντλεί έμπνευση από τον ελληνικό χορό και τους ομηρικούς ύμνους.

Ο Γουλφ επηρεάστηκε επίσης από τα έργα άλλων συγγραφέων που εμπνεύστηκαν από τους Έλληνες, όπως ο Τζορτζ Έλιοτ, ο Μάθιου Άρνολντ, ο Όσκαρ Ουάιλντ και ο Τ.Σ. Έλιοτ. Θαύμαζε την ικανότητά τους να επανερμηνεύουν και να επανεφευρίσκουν την κλασική παράδοση για τη σύγχρονη εποχή και να τη χρησιμοποιούν ως πηγή δημιουργικότητας και κριτικής. Ασχολήθηκε επίσης με τις σύγχρονες συζητήσεις και ζητήματα γύρω από τη μελέτη και την εκτίμηση των κλασικών, όπως ο ρόλος του φύλου, της τάξης και του ιμπεριαλισμού στη διαμόρφωση της πρόσληψης και της ερμηνείας των αρχαίων κειμένων.

Η Woolf υπέφερε από κρίσεις κατάθλιψης και άγχους καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής της και αυτοκτόνησε το 1941 πνίγοντας τον εαυτό της στον ποταμό Ouse. Άφησε πίσω της μια κληρονομιά λογοτεχνικής καινοτομίας και πολιτιστικής επιρροής που συνεχίζει να εμπνέει και να προκαλεί τους αναγνώστες και τους συγγραφείς σήμερα. Θεωρείται ευρέως ως μία από τις μεγαλύτερες και πιο πρωτότυπες φωνές της αγγλικής λογοτεχνίας.